#📔 കഥ #aesthetic kadhakal #kadhakal #ഡീറ്റെക്റ്റീവ് ജാക്ക്സൺ (നോവൽ ) #--- *✿═══════════════✿* *നിഴലറിയാതെ* *അവസാന ഭാഗം* https://mihraskoduvally123.blogspot.com/2024/07/blog-post_24.html *✿═══════════════✿* https://instagram.com/she.is.dream.maker?igshid=ZGUzMzM3NWJiOQ== https://www.instagram.com/invites/contact/?i=o7hsgxz71i40&utm_content=8ex74zs ക്ലാരയിൽ നിന്ന് കേട്ടതല്ലാം ഇൻസ്‌പെക്ടർ ജേക്കബ് പ്രതീക്ഷിച്ചതിന് വിപരീതമായിരുന്നു. അവൾ ചെയ്തത് തെറ്റാണെങ്കിലും മാനസികാവസ്ഥ മനസിലാക്കി അയാൾ അവളെ നിസഹായമായി ഒന്ന് നോക്കുക മാത്രം ചെയ്തു. ശേഷം അവളുടെ പക്വത കുറവിൽ വന്ന ചിന്താകതികൾ ഒരു കുടുംബത്തിന് എന്തൊക്കെ നഷ്ടങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കി തീർത്തു ഒന്ന് ബോധ്യപ്പെടുത്തികൊടുത്തു. ശേഷം സ്റ്റേഷനിൽ സംഭവിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നതായ കാര്യങ്ങളെ ചെറിയ തോതിൽ അവളെ ബോധ്യപ്പെടുത്തുകയും എപ്പോഴും സേഫ് ആയിരിക്കാം പറയുകയും ചെയ്തു. കേസുകൾ പല വഴികൾ താണ്ടി സഞ്ചരിക്കുന്നത് കൊണ്ട് അതിന്റെ കഥാഗതിയെ മനസിലാക്കാൻ അവർ ഏറെ ബുദ്ധിമുട്ടേണ്ടി വന്നു. ഇനി നിന്റെ നോവലിന്റെ അവസാന ചാപ്റ്റർ ക്ലൈമാക്സ് + കൊലയാളിയെ കണ്ടെത്തുന്ന രംഗം ഞാൻ എഴുതിത്തരാം. ഇതിൽ ത്രില്ലും, വികാരവും, ഒരു ശക്തമായ ട്വിസ്റ്റും ഉണ്ടാകും: കാട്ടിന്റെ നടുവിൽ കണ്ടെത്തിയ അനവധി മൃതദേഹങ്ങൾ എല്ലാം ഒരു കഥ പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു—ക്ലാരയുടെ മാതാപിതാക്കളുടെ കൊലപാതകവുമായി ബന്ധമുള്ള കഥ. വർഷങ്ങളോളം മറച്ചുവച്ച രക്തക്കളരി, ഒടുവിൽ പൊലീസിന്റെ കയ്യിൽ തെളിവുകൾ ചേർന്ന് വരികയും ചെയ്തു. എന്നാൽ ഒളി മറയിൽ മിന്നുന്ന കൊലയാളി മാത്രമായിരുന്നു അവരുടെ ദിവസങ്ങൾക്ക് ക്രൂരത നൽകി കൊണ്ടിരുന്നത്. ക്ലാര ഒരുപാട് അനുഭവിച്ച കുട്ടിയാണ്, ചെറുപ്പത്തിൽ തന്നെ മാതാപിതാക്കളും പിന്നെ ഏറ്റടുത്തവരും നഷ്ടപ്പെട്ട് തീർത്തും ഒറ്റപ്പെട്ടവൾ... (മരിയയുടെ ഹസ്ബൻഡ് )ജേക്കബ് അവളുടെ ഏക വിശ്വാസം ആശ്വാസമായിരുന്നു. പക്ഷേ!,ശത്രുക്കളുടെ ആക്രമണത്തിൽ അവൻ രക്തത്തിൽ കുളിച്ച് നിലത്ത് വീഴുമ്പോൾ, ക്ലാരയുടെ ഉള്ളം തന്നെ തകർന്നു. “ഇനി എനിക്ക് ആരുണ്ട്...?” അവൾ വിറച്ചു കരഞ്ഞു. പക്ഷേ, അവിടെ നിന്നാണ് സത്യം തുറന്നു കാണുന്നത്. മരിച്ചു പോയവരിൽ ഒരാളുടെ കൈവശം കിട്ടിയ ഒരു ലോക്കറ്റ്—അതിൽ സൂക്ഷിച്ചിരുന്ന പഴയ ഫോട്ടോ ഇൻസ്‌പെക്ടർ കാണിച്ചതോടെ ക്ലാരയുടെ ഹൃദയം നടുങ്ങിച്ചു. ഫോട്ടോയിൽ അവളുടെ മാതാപിതാക്കൾക്കൊപ്പം ഒരാൾ കൂടി നിന്നിരുന്നു. ആ മുഖം… ക്ലാരയുടെ സ്വന്തം അമ്മാവൻ — തോമസ്. “അതോ? നീയാണോ… എല്ലാത്തിനും പിന്നിൽ?” ക്ലാര ശ്വാസം മുട്ടി ചോദ്യമിട്ടു. ഇരുട്ടിൽ നിന്നു ഒരു കൈയടി മുഴങ്ങി. “ശബാഷ്, ക്ലാര... ഒടുവിൽ നീ കണ്ടുപിടിച്ചു.” തോമസ് പുറത്തേക്കു നടന്നു വന്നു, മുഖത്ത് ഒരു കപടസ്മിതം. “നിന്റെ മാതാപിതാക്കൾ എനിക്ക് വഴിയിലൊരു തടസ്സമായിരുന്നു. അവരുടെ ബിസിനസും അധികാരവും ഞാൻ ഏറ്റെടുക്കേണ്ടതായിരുന്നു. പക്ഷേ അവർ വഴങ്ങി കൊടുക്കാൻ തയ്യാറായില്ല. അതുകൊണ്ടാണ്…” അവൻ വിരൽ പൊട്ടിച്ചു. “എന്റെ ആളുകൾ അവരെ മൌനം പാലിപ്പിച്ചത്.” ക്ലാരയുടെ ശരീരം മുഴുവൻ വിറച്ചു. “എന്നെപ്പോഴും നീയാണ് രക്ഷകനെന്ന് വിചാരിച്ചു… എന്നാൽ നീ തന്നെയായിരുന്നു കൊലയാളി!” അവളെ മുൻ ഇൻസ്‌പെക്ടർ ദത്ത് എടുത്തപ്പോഴെല്ലാം കൂടെ നിന്നതും ഇടക് കാണാൻ വരാറുള്ള ഏക കുടുംബം അയാൾ മാത്രമായിരുന്നു. മാത്രമല്ല നല്ല സമീപനം അവൾ ഏറെ വിശ്വസിച്ചിരുന്ന ആള്, *"തോമസ്* തോമസ് മുന്നോട്ട് ചുവടുവച്ചു, പക്ഷേ പിന്നിൽ നിന്നൊരു ശക്തമായ ശബ്ദം പൊട്ടിത്തെറിച്ചു— “STOP!” രക്തത്തിൽ മുങ്ങിയെങ്കിലും ജീവൻ പിടിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന ജേക്കബ് തോക്കുയർത്തി നിന്നു. “നീ ജയിക്കില്ല, തോമസ്.” അവൾക്ക് നേരെ കത്തി ഉയർത്തിയ അയാളെ ഇൻസ്‌പെക്ടർ ജേക്കബ് നിലം പതിപ്പിച്ചു. ഒരു നിമിഷത്തെ വെടിവെപ്പിൽ ഇരുട്ടു കീറി ശബ്ദം പടർന്നു. തോക്കിന്റെ ഗുളിക വായുവിൽ പിളർന്നപ്പോൾ, തോമസ് നിലത്ത് വീണു—കണ്ണുകളിൽ അത്ഭുതവും കോപവും നിറഞ്ഞു. ക്ലാര ജേക്കബിന്റെ അടുക്കൽ ഓടിക്കയറി, അവന്റെ നെഞ്ചിൽ തലചായ്ച്ചു. “നാം ജയിച്ചു… എന്റെ മാതാപിതാക്കൾക്കു നീതി കിട്ടി.” അവളുടെ കണ്ണുനീർ രക്തവുമായി കലർന്നൊഴുകി. കാട് വീണ്ടും നിശ്ശബ്ദമായി, പക്ഷേ ആ നിശ്ശബ്ദതയ്ക്കുള്ളിൽ— സത്യം മുഴങ്ങി: ഇരുട്ടിൽ ഒളിച്ചിരുന്ന കൊലയാളി ഒടുവിൽ വെളിച്ചത്തിനെ കീഴടങ്ങി. തന്റെ നിഴലുപോലും കരിനിഴലായി തുടങ്ങിയ ഇൻസ്‌പെക്ടർ ക്ക് അരികിലേക്ക് സത്യം തുറന്ന് കൊണ്ട് ക്ലാരയുടെ സാന്നിധ്യം വരുന്നത് വരെ... --- *ശുഭം* *✍🏻mihras koduvally* ▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪ *ISHQE-MADEENA* ◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾

#ഡീറ്റെക്റ്റീവ് ജാക്ക്സൺ (നോവൽ ) #--- #new writters n സ്വാന്തനമായി പ്രണയകഥകൾ #📔 കഥ #kadhakal *✿═══════════════✿* *നിഴലറിയാതെ* *ഭാഗം :*പത്ത്* https://mihraskoduvally123.blogspot.com/2024/07/blog-post_24.html *✿═══════════════✿* https://instagram.com/she.is.dream.maker?igshid=ZGUzMzM3NWJiOQ== https://www.instagram.com/invites/contact/?i=o7hsgxz71i40&utm_content=8ex74zs ആ ഇരുട്ടിന്റെ വീഥിയിൽ നിന്ന് ഞങ്ങൾ എങ്ങനെയോ പുറത്ത് ചാടി, ഓഫീസിൽ എത്തിയതും ഫയലുകൾക്കടയിൽ കൈകൾ പൂഴ്ത്തി വിട്ട് പോയേതെന്തോ തിരയാൻ തുടങ്ങി. ഫോണിന്റെ സ്ക്രീൻ വീണ്ടും തെളിഞ്ഞു. — private caller. വിരൽ ‘റിസീവ്’ ബട്ടണിൽ അമർത്തിയപ്പോൾ, ആ ശബ്ദം — പഴയൊരു മുറിയുടെ ഇരുട്ടിൽ നിന്ന് വന്നതു പോലെ. “നിന്റെ കയ്യിൽ വന്ന കത്ത്… അത് ഒരു തുടക്കം മാത്രമാണ്.” ശബ്ദം ശാന്തം, പക്ഷേ അതിനുള്ളിൽ ഒഴുകി നിൽക്കുന്ന ഭീഷണി ഞാൻ കേട്ടു. കത്തുകൾക്ക് ഞാൻ അവിടെയെല്ലാം പരുതി, അതുകണ്ട സെക്യൂരിറ്റി ടേബിളിൽ അറ്റാതായി കിടക്കുന്ന കത്തുകൾ എന്റെ നേർക്ക് നീട്ടി.. “2018-ൽ മരിച്ചവരുടെ പട്ടികയിൽ… ഒരു പേര് നഷ്ടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. അത് ആരാണെന്ന് നീ കണ്ടെത്തണം, അല്ലെങ്കിൽ അടുത്തത് നിന്റെ പട്ടികയായിരിക്കും.” ലൈൻ മുറിഞ്ഞു. ഞാൻ എന്റെ മേശയ്‌ക്ക് മുന്നിൽ ഇരുന്നു, ചുമ്മാ കൈകൾ പേപ്പറിൽ trace ചെയ്യുമ്പോൾ, കത്തിന്റെ അവസാന വരിയിലെ തീർച്ചയായുള്ള full stop ആ full stop, എന്റെ ജീവിതത്തിലെ ഒരു chapter-ന്റെ full stop ആയേക്കാം. ജാലകത്തിന് പുറത്തേക്ക് നോക്കി. മഴ ക്കാറ്റ് വീഥിയിലെ ലൈറ്റ് പോസ്റ്റിനെ ചലിപ്പിച്ചു. ഒരാൾ, കുടയില്ലാതെ, അവിടെ നിൽക്കുന്നു. എന്റെ ദിശയിൽ തന്നെ. മുഖം തിരിച്ചറിയാൻ കഴിഞ്ഞില്ല, പക്ഷേ, അവന്റെ കൈയിൽ — കറുത്ത ലെതർ ഫയൽ. വ്യക്തമായി കാണാം ഒരു പക്ഷെ!, 2018 കേസിലെ missing evidence — അതേ ഫയൽ. ഫോണിന്റെ സ്‌ക്രീൻ വീണ്ടും തെളിഞ്ഞു. നമ്പർ — Private Caller. എന്റെ വിരലുകൾ അല്പം വിറച്ച് ‘റിസീവ്’ അമർത്തി. “കത്ത് കിട്ടിയോ?” — ശബ്ദം തീർത്തും ശാന്തം, പക്ഷേ അതിനുള്ളിൽ തീരെ മറച്ചുവയ്ക്കാത്ത ഭീഷണിയുടെ കരിങ്കാറ്റ്. ഞാൻ മിണ്ടാതെ. അവൻ തുടർന്നു: “2018-ലെ പട്ടിക… എല്ലാവരും മരിച്ചില്ല. ഒരാൾ ഇന്നും നടക്കുന്നു. അവനെ നീ കണ്ടുപിടിക്കണം. അല്ലെങ്കിൽ പട്ടികയിൽ അടുത്ത പേര്… നിനക്കാകും.” വീണ്ടും അതെ ഭീഷണി തുടർന്നിരിക്കുന്നു... ഉള്ളിലെവിടെയോ ഭയം ആർത്തിരിമ്പിക്കൊണ്ടിരുന്നു. ലൈൻ മുറിഞ്ഞു. കൈയിലെ കത്ത് വീണ്ടും തുറന്ന് നോക്കി. അവസാന വരിയിലെ full stop എനിക്ക് തോന്നി — അത് എന്റെ ജീവിതത്തിലെ ഒരു full stop ആകാം.എന്റെ ഹൃദയമിടിപ്പ് കൂടിവന്നു. ജാലകത്തിന് പുറത്തേക്ക് കണ്ണോടിച്ചു. മഴക്കാറ്റിൽ ഒരു ലൈറ്റ് പോസ്റ്റ് വിറക്കുന്നതായി എനിക്ക് തോന്നി. അതിനടിയിൽ, കുടയില്ലാതെ, ഒരാൾ . അയാൾ എന്നെ തന്നെ ഉറ്റു നോക്കുന്നത് പോലെ, ഗൺ എടുത്ത് ഞാൻ ആയാൾക്ക് പുറകെ പോയി, പക്ഷെ!, പെട്ടെന്ന് ആ രൂപം എന്റെ മുന്നിൽ നിന്നും അപ്രതീക്ഷിതമായത് പോലെ, ! അതോ എല്ലാം എന്റെ തോന്നലാണോ?, ഞാൻ ചുറ്റും നടന്നു. കാൽപാടുകൾ heavy ആയി ഹാളിലൂടെ . എന്റെ ഓഫീസ് വാതിൽക്ക് പുറത്ത് വന്ന് നില്ക്കുന്നു… അതോ അതും എന്റെ തോന്നാലോ?. കൈ വാതിലിന്റെ കയ്യിൽ. ഒരു മിണ്ടാപ്പൂച്ചയുടെ നിശ്ശബ്ദം പോലെ , പക്ഷേ എന്റെ ഹൃദയത്തിന്റെ മുഴക്കം ആ ശബ്ദത്തിൽ അവൻ കേട്ടിരിക്കുമെന്നുറപ്പ്. ഇനി അങ്ങനെ ഒരാളില്ലെ, ഞാൻ വീണ്ടും നടന്നു. എന്റെ ശ്രവണനാടിയിൽ കാലോച്ചകൾ കേൾക്കാമായിരുന്നു. ഞാനൊരു പൊലീസ് എന്ന നിലയിൽ പരാജയമായിരിക്കുന്നു. എന്റെ വിരൽ തുമ്പിൽ അയാൾ നടന്നിട്ടും എനിക്കൊന്ന് കാണാൻ പോലും കഴിയുന്നില്ല. വീണ്ടും ഞാൻ എന്റെ മേശക്കരികിൽ പോയിരുന്നു. പഴയ ഫലയലുകൾക്ക് മുകളിൽ ആ ലദർ ഫയൽ, അതെ അയാൾ ഇതിന്റെ ഉള്ളിൽ വരെ കയറിയിരിക്കുന്നു. ഒന്നും ചെയ്യാനാൻകാതെ ഞാൻ... ഇത്രയും ഓഫീസർസും സെക്യൂരിറ്റിയും ഉണ്ടായിട്ട് പോലും ആരും കാണാതെ... എനിക്ക് പുറകെ അവരെല്ലാം വന്നെങ്കിലും സെക്യൂരിറ്റി ഇവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നു അയാൾ പോലും കാണാതെ എങ്ങനെ ഇവിടെ പ്രവേശിച്ചു. ഒരു മെടുവീർപ്പോടെ തന്റെ മുന്നിലുള്ള CCTV ദൃശ്യങ്ങളിലേക്ക് അയാൾ കണ്ണുകൾ പതിച്ചു. തന്റെ മേശക്ക് പുറകിലുള്ള ജനാലഴികൾക്കുള്ളിലൂടെ ആ കൈകൾ ഫയലുകൾ മേശ പുറത്തേക്ക് പതിയെ വെച്ച് ഉൾ വലിയുന്നത് നോക്കി നിൽക്കാനല്ലാതെ അയാൾക്ക് ഒന്നിനും കഴിഞ്ഞില്ല. ചുറ്റും അയാൾക്ക് വേണ്ടി ഓഫീസർസ് തിരച്ചിൽ തുടരുന്നുണ്ടായിരുന്നു. തന്റെ കസേരയിൽ ചാരിയൊരുന്നു കൊണ്ട് അയാൾ നിദ്രയിലേക്ക് ചാഞ്ഞു. റിങ് ചെയ്യുന്ന ഫോണിന്റെ ശബ്ദമാണ് അയാളെ ഉറക്കിൽ നിന്ന് തടസപ്പെടുത്തിയത്. മരിയയുടെ ശബ്ദം ഏറെ ഇടറിയുന്നു. എന്റെ മോൾ... മോള്... എന്നാലാതെ ഒന്നും കേൾക്കാൻ ആയില്ല അല്ലെങ്കിൽ അവൾക്കൊന്നും പറയാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. ടേബിളിൽ വെച്ച ഗൺ എടുത്ത് അയാൾ പൊലീസ് വണ്ടിയിൽ കയറി ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് തിരിച്ചു. പുതിയ വാർത്ത അയാളെ ഭയപ്പെടുത്തുന്നത് ആവാതിരിക്കാൻ അയാൾ പ്രാർത്ഥിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. ജീവൻ കൊണ്ടുള്ള കളി രക്തകറ പുരണ്ട കളികൾ ആരാണ് ഭയക്കാത്തത്. " സോറി, ചെയ്‍തത് തെറ്റാണെന്ന്. അറിയാം പക്ഷെ!, എന്റെ മുമ്പിൽ എനിക്ക് നീതി കിട്ടണം എന്ന് മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു. അതിന്റെ പ്രത്യാഘാതങ്ങൾ ഇത്രയും വലുതാകുമെന്ന് ഞാൻ കരുതിയില്ല. പൊറുക്കണം. ജേക്കബ് എന്നെ ഒരുപാട് സഹായിച്ചു. അതിനു അവന് ഇത്രയും വേദനിക്കേണ്ടി വരുമെന്ന് ഞാൻ കരുതിയില്ല... സോറി... സോറി... ക്ലാരയുടെ കുറ്റസമ്മതം കേട്ട് കൊണ്ടാണ് ഇൻസ്‌പെക്ടർ ജേക്കബ് ന്റെ വാർഡിലേക്ക് കയറിയത്. തന്റെ പിതാവിന്റെ അടുത്ത് കണ്കൾ നിറച്ചു നിൽക്കുന്നത് മകളെ കൂടി കണ്ടപ്പോൾ ഏറെ ആശ്വാസവും എന്നാൽ എന്താണിവിടെ നടന്ന് കൊണ്ടിരിക്കുന്നത് എന്നും അറിയാതെ അയാൾ മരിയയെ ഒന്ന് നോക്കി. അവൾ തീർത്തും എന്ത് ചെയ്യണമെന്നറിയാത്ത അവസ്ഥയിലാണെന്ന് അവളുടെ കണ്ണുകൾ പറയുന്നത് അയാൾ നോക്കിയിരുന്നു. *തുടരും* *✍🏻mihras koduvally* ▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪ *ISHQE-MADEENA* ◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾

#ഡീറ്റെക്റ്റീവ് ജാക്ക്സൺ (നോവൽ ) #--- #nove kerala piravi #📔 കഥ #kadhakal *✿═══════════════✿* *നിഴലറിയാതെ* *ഭാഗം :*പത്ത്* https://mihraskoduvally123.blogspot.com/2024/07/blog-post_24.html *✿═══════════════✿* https://instagram.com/she.is.dream.maker?igshid=ZGUzMzM3NWJiOQ== https://www.instagram.com/invites/contact/?i=o7hsgxz71i40&utm_content=8ex74zs മരിയയുടെ കയ്യിലുണ്ടായ ഫോൺ പിടിച്ചുനോക്കി ഇൻസ്‌പെക്ടർ അൽപ്പനേരം ഭീതിയിൽ മുങ്ങി നിന്നു. അവളുടെ തളർന്ന മുഖം, ഭയം നിറഞ്ഞ കണ്ണുകൾ, ഒടുവിൽ നിന്ന ആ ദുരന്തങ്ങളുടെ കണക്കുപോലെ അവൾ കാണിച്ച ഒരു വാക്കുകളില്ലാത്ത സന്ദേശം. അവൾ വേദനയുടെ ചൂഴിയിൽ നീന്തുന്ന നിസഹായയായിരുന്നു. സന്ദേശത്തിൽ വന്നത് ഒരു വാക്കോ അതോ ഒരു കോഡ് ആയിരുന്നു: > THE ONE YOU TRUST IS THE ONE WHO HIDES. "ഇത് ആ കയറുള്ളതിൽ പോലെ തന്നെ ഒരു സൂചനയാകാമല്ലോ സാർ!" ലിയാം പിന്നിൽ നിന്നു പറഞ്ഞു. "അതെ... പക്ഷേ ഇപ്പോൾ വല്ലതും വ്യത്യസ്തമായി ചെയ്യണം..." ഇൻസ്‌പെക്ടറിന്റെ ശബ്ദത്തിൽ ആഗ്രഹം മാത്രമല്ല, ആഗ്രഹത്തിന്റെ തളർച്ചയും ഉണ്ടായിരുന്നു. --- വ്യത്യസ്തമായ അന്വേഷണമാർഗം...അവർക്ക് തളർച്ചയേറിയിരിക്കുന്നു എന്ന് തന്നെ പറയാം. ഇപ്പോൾ വരെ ഫോറൻസിക്, സിസിടിവി, രഹസ്യകുറിപ്പുകൾ — എല്ലാം ഒരു പുനരാവൃത്തി പോലെ. പക്ഷേ, ഇനി ഇൻസ്‌പെക്ടർ ഒരു തരലമായ "ഡിജിറ്റൽ ഹാക്കർ" ഗ്രൂപ്പിന്റെ സഹായം തേടുന്നു — നിയമത്തിന്റെയോ നിയമവിരുദ്ധമായോ ഉള്ള ബൗണ്ടറി ലൈനിൽ പ്രവർത്തിക്കുന്നവരുടെ. അവർക്ക് നൽകിയിരുന്നത് മാത്രം ഒരു ഫോൺ നമ്പർ, ആ സന്ദേശം, കുട്ടിയുടെ ദൃശ്യങ്ങൾ — അതിലൂടെയാണ് തിരയേണ്ടത്. --- പിന്നിൽ നിന്ന് പുറപ്പെട്ട യാഥാർത്ഥ്യം...എവിടെക്കാണെന്നോ എവിടെയെത്തി തീരുമെന്ന് അറിയാത്ത ഇരുൾ നിറഞ്ഞൊരു യാത്ര. ഹാക്കർമാരിൽ ഒരാൾ പറഞ്ഞു: > "ഈ നമ്പർ ലെഗസിയല്ല, പേഴ്സണൽ സിഗ്‌നൽ സ്‌ക്രാംബ്ലർ ഉപയോഗിച്ചിരിക്കുന്നു. അതായത് അയാളുടെ ഐഡി കണ്ടുപിടിക്കാൻ പറ്റില്ല. പക്ഷേ, ഈ സന്ദേശം അയച്ചത് ഒരു ഡാർക്ക് വെബ് പ്ലാറ്റ്ഫോം വഴി ആണ്. അതിനൊരു എൻട്രി ട്രെയ്‌സ് ചെയ്യാം." ഇപ്പോൾ ഈ അന്വേഷണം ഡാർക്ക് വെബിന്റെ ഇരുണ്ട വഴികളിലേക്ക് വഴിമാറുന്നു... --- അതിനെക്കുറിച്ച് ലിയാമിന്റെ സംശയം: "സാർ, ഞാൻ ഒരുപക്ഷെ വളരെ ഭ്രാന്തൻ സംശയത്തിലേക്ക് പോവുകയാണ്... പക്ഷേ നമുക്ക് മുൻപ് മാപ്പ് എടുക്കേണ്ടത് അവനാണ്." "ആവശ്യമില്ല ലിയാം, പറയൂ." "ഞാൻ സംശയിക്കുന്നത് നമ്മുടെ സ്വന്തം ആൾക്കാർക്കുള്ളിലെ രണ്ട് മുഖങ്ങൾ ഉള്ളതായിരിക്കാം... ഈ കേസിൽ ആ സുരക്ഷയ്ക്കായി നിയോഗിക്കപ്പെട്ട ഒരാൾ തന്നെ — സൈക്കോളജിക്കൽ പ്രൊഫൈൽ നോക്കിയാൽ — അയാൾ തന്നെ തന്നെ തന്നേയും ഭയക്കുന്നവൻ ആകാം." --- ഒടുവിൽ — ഇനി ആരെയും വിശ്വസിക്കാനാവില്ല എന്ന തീരുമാനത്തിൽ അവർ രണ്ട് ഏറെ കുറെ കാര്യങ്ങൾ മറ്റുള്ളവരിൽ നിന്ന് മറച്ചു വെക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു. ഇനി ഒരു പക്ഷെ! അങ്ങനെ തന്നെ ആയാലോ എന്നുള്ള ഭയം.. മരിയയുടെ അടുത്ത് പോയി ഇൻസ്‌പെക്ടർ മന്ദഹാസത്തോടെ പറഞ്ഞു: > "ഞാൻ തിരിച്ചുവരും, എന്നാൽ ഇനി ഞാൻ മാത്രം പോര. ഇനി നമ്മൾ അതിക്രൂരമായതും അത്രതന്നെ മായാവിയായതുമായ ഒരാളുടെ നേരെയാണ് പോകുന്നത്." --- അവസാനം – ഹാക്കർമാർ തിരിച്ചറിയുന്നത് സന്ദേശം അയച്ച സ്ഥലം, > ഒരു പഴയ മനോരോഗ ചികിത്സ കേന്ദ്രം – ഇപ്പോൾ ഉപേക്ഷിച്ച, പക്ഷേ അകത്തേക്ക് ഇപ്പോഴും എന്റർനെറ്റ് കണക്ഷൻ ഉള്ളതായും ഒരാൾ അവിടെ ഇടവേളകളിൽ ആക്‌ടീവ് ആകുന്നതായും. --- ഇത് ഒരു അവസാനമല്ല, ഒരു തിരിച്ചടിയുമല്ല – ഇത് വെറും അടുത്ത് വരാനുള്ള തകർച്ചയുടെ മുദ്രാവാക്യം മാത്രമാണ്. ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ട മനോരോഗ ചികിത്സ കേന്ദ്രം അർദ്ധരാത്രി അവർ ഏറെ ഭയത്തോട് കൂടെ ഉള്ളിലേക്ക് പ്രവേശിച്ചു നിഗൂഢമായതെന്തോ ഒളിപ്പിച്ചു വെച്ച ചില്ലുകൊട്ടാരം പോലെ അതിന്റെ ലാസ്യഭാവം അവർക്ക് മുമ്പിൽ തെളിഞ്ഞു കണ്ടു. കെട്ടിടത്തിന്റെ പഴയ ഇരുമ്പുകതകിൽ ലിയാം കൈ വെച്ചപ്പോൾ ഒരു തണുപ്പ് അവന്റെ വിരലിലൂടെ കടന്നു. കതകിന്റെ കുരു “ക്ര്ര്റ്റ്റ്റ്…” എന്ന ശബ്ദത്തോടെ പതുക്കെ തുറന്നു. അകത്ത്, രോഗികളുടെ കത്തുകൾ, മരുന്നുകളുടെ ഗന്ധം, ഡോക്ടർമാരുടെ ചുവടുകൾ നിറഞ്ഞിരുന്ന ഇടം — ഇപ്പോൾ ശൂന്യമായ, പൊടിയും ഇരുട്ടും മാത്രം നിറഞ്ഞ ഒരു മരിച്ച ലോകം. എന്നിരുന്നാലും അവിടെ ഒരു മനോരോഗിയുടെ ഗന്ധം പരക്കുന്നതായി ഹൃദയം പറയുന്നത് പോലെ ചുവടുകൾ കേൾക്കുന്നപോലെ, ചുവരുകൾ മുഴുവൻ, കാലം തൊടാത്ത പോലെ, പൊട്ടിവീണ പോസ്റ്ററുകൾ, രോഗികളുടെ പേരുകൾ, ഡോക്ടർമാരുടെ ഷെഡ്യൂൾ… എല്ലാം അഴുകിക്കിടക്കുന്നു. ഇൻസ്‌പെക്ടർ “ഒറ്റക്ക് പോയാൽ മതി, ഓരോ വഴികൾ ഓരോ ആളുകൾ ഇടം പിടിക്കു. നമ്മൾ മൂന്നുപേരും ഒന്നിച്ചു… എന്നാൽ ഓർക്കൂ — ഇവിടെ സമയം നമുക്ക് പാഴാക്കാൻ ഒട്ടുംതന്നെയില്ല.” Flashlight പ്രകാശത്തിൽ തെളിഞ്ഞ നിഴലുകൾ അവർ മുന്നോട്ട് നീങ്ങുമ്പോൾ, പഴയ മരക്കട്ടിലുകൾ, ചീന്തിക്കിടക്കുന്ന മെത്തകൾ, മതിലുകളിൽ കുടുങ്ങിയ പഴയ injection സൂചികൾ — എല്ലാം ഭീതിയുടെ ചെറു ചിത്രങ്ങൾ പോലെ തോന്നി. , ഇടതു വശത്തെ ഒരു വാതിൽക്കു അകത്ത് നിന്ന് ചെറിയ ഒരു ചിരിയുടെ ശബ്ദം കേട്ടു — കുട്ടിയുടെതുപോലെ, എന്നാൽ… വളരെ അന്യമായ, mechanical tone ഉള്ളത്. ലിയാം “സാർ… അത്… മനുഷ്യൻ്റെ ശബ്ദമല്ല.” അവരുടെ മുന്നിൽ തുറന്ന മുറിയിൽ ഒരു പഴയ ടെലിവിഷൻ — snow screen — ഇടയ്ക്കിടെ മാറുന്ന വീഡിയോ ഫ്രെയിമുകൾ: മരിയയുടെ മകൾ … കരഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. കുട്ടി നേരിട്ട് ക്യാമറയിലേക്ക് നോക്കുന്നു. ഹാക്കർമാരിൽ ഒരാൾ റേഡിയോയിൽ വിളിച്ചു, “ഞങ്ങൾ കണ്ടെത്തി… വീഡിയോ ലൈവ് അല്ല. ഇത് പഴയ റെക്കോർഡിംഗ്. പക്ഷേ… റെക്കോർഡ് ചെയ്തത് ആളല്ല — പോലീസ് ടീംയുടെ ഡ്രോൺ ക്യാമറ ആണ്. അതായത്, ആരോ നമ്മുടെ ഇൻറേണൽ സിസ്റ്റം തന്നെ ഹാക്ക് ചെയ്തു.” ഇൻസ്‌പെക്ടറുടെ കണ്ണുകളിൽ കോപവും ഭീതിയും കലർന്നു, “അതെ… ഇപ്പോൾ ഉറപ്പായി. നമ്മിൽ ഒരാൾ തന്നെയാണ് കളി കളിക്കുന്നത്.” അല്ലെങ്കിൽ ആരുടെയോ ശക്തമായ സഹായം അവർക്കുണ്ട് /അയാൾക്കുണ്ട് കെട്ടിടത്തിന്റെ അവസാന കോറിഡോറിലൂടെ അവർ നടന്നു. അവിടെ — ഒരു പഴയ ചികിത്സാ മുറിയുടെ വാതിലിൽ കൈപ്പിടി പുതിയത് പോലെ തിളങ്ങുന്നു. ലിയാം വാതിൽ തുറന്നു. അകത്ത് — കസേരയിൽ ആരോ ഇരിക്കുന്നു. മുഖം മുഴുവൻ മാസ്ക്, കൈയിൽ പഴയ സ്റ്റീൽ injections, മുന്നിൽ ലാപ്‌ടോപ്പ് — അവൻ എഴുന്നേറ്റില്ല… പക്ഷേ സ്ക്രീനിൽ ഒരൊറ്റ ലൈൻ, TRUST IS DEAD. അപ്പോൾ — മുഴുവൻ കെട്ടിടവും വൈദ്യുതി നഷ്ടപ്പെട്ടു. Flashlight മാത്രം. അവൻ്റെ സീറ്റിൽ ആരുമില്ല. മിനിറ്റുകൾക്ക് മുൻപ് അവിടെ ഒരാൾ ഉണ്ടായിരുന്നുവെന്നത് മാത്രം തെളിവ്: ചൂടുള്ള injection സൂചി. കെട്ടിടത്തിന് പുറത്തേക്ക് വന്നപ്പോൾ, ഇൻസ്‌പെക്ടർ മരിയയെ വിളിക്കാൻ ഫോണെടുത്തു. അപ്പോൾ — ലിയാമിന്റെ ഫോൺ മണിച്ചു. സ്ക്രീനിൽ വന്നത്: Private Number. ലിയാം call എടുത്തു… അതിനുള്ളിൽ നിന്ന് കുട്ടിയുടെ ശബ്ദം: “ലിയാം, അച്ചാ… അവർ നമ്മളെ കാണുന്നു…” ഇൻസ്‌പെക്ടർ, നിശ്ചലമായി, ലിയാമിന്റെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നേരിട്ട് നോക്കി: “നിനക്ക് ‘അച്ചാ’ എന്ന് വിളിക്കേണ്ട ഒരേയൊരു കുട്ടി… ടോണി നിന്റെ മകനല്ലേ?” ലിയാം ഒന്നും പറയാതെ പിന്നോട്ടു നടന്നു… പുലർച്ചെക്കുള്ള ഇരുട്ടിലേക്ക്. അവന്റെ കണ്ണുകളിൽ രക്തകരപുരണ്ട പോലെ ശരീരം ആകെ തളർന്ന പോലെ അവന് മുന്നോട്ട് നടന്നു. --- ഇത് വെറും തുടക്കം മാത്രമാണ് — ഇനി, വേട്ടക്കാരനും ഇരയും തമ്മിലുള്ള രേഖ മായാൻ പോകുന്നു. അവരുടെ ലക്ഷ്യം എന്താണെന്നോ ആരാണെന്നോ അറിയില്ല പക്ഷെ!, അവരിപ്പോൾ പോലീസിനെ വെല്ലുവിളിക്കുകയാണ്. അവരിലേക്ക് എത്താൻ കഴിയാത്ത കോമാളികളായി അവർ പൊലീസിനെ കണക്കാക്കുന്നതിന്റെ തെളിവ്... ആ പൊട്ടി തകർന്നതും ഇരുട്ട് മൂടിയതുമായ കെട്ടിടങ്ങൾക്കിടയിൽ ഭ്രാന്തനെ പോലെ ലിയാം പാറി നടന്നു. നിസഹായമായി ഇൻസ്‌പെക്ടർ അയാൾക്ക് പുറകെ ആശ്വാസം നൽകി കൊണ്ട് നടന്നു. ഒരാളും ഉണ്ടായിരുന്നു എന്നതിന് തെളിവല്ലാതെ ആരെയും കാണാൻ സാധിക്കാതെ ഒരു ഭ്രാന്തനെ പോലെ ലിയാം അവിടെ ഓടി നടന്നു. ആ കാഴ്ച ഹൃദയം തകർക്കുന്നത് തന്നെയായിരുന്നു. ഒരച്ഛന്റെ വേദന... തകർച്ച... *തുടരും* *✍🏻mihras koduvally* ▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪ *ISHQE-MADEENA* ◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾

#ഡീറ്റെക്റ്റീവ് ജാക്ക്സൺ (നോവൽ ) #--- #📔 കഥ #kadhakal #aesthetic kadhakal *✿═══════════════✿* *നിഴലറിയാതെ* *ഭാഗം :*എട്ട്* https://mihraskoduvally123.blogspot.com/2024/07/blog-post_24.html *✿═══════════════✿* https://instagram.com/she.is.dream.maker?igshid=ZGUzMzM3NWJiOQ== https://www.instagram.com/invites/contact/?i=o7hsgxz71i40&utm_content=8ex74zs ഒരുപാട് ആളുകളുടെ കഥപറയാനുള്ളിവിടം ഇപ്പോൾ കുഴി കുഴിക്കുന്നതിന്റെയും ഉദ്യോഗസ്ഥരുടെയും മാധ്യമങ്ങളുടെയും ശബ്ദത്താൽ ആവരണം ചെയ്യപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ഈ നാട് കണ്ടതിൽ വെച്ച് ഏറ്റവും ഭയാനകമായവ ഒരുപക്ഷെ!, ഇതായിരിക്കാം...എത്രയോ സ്വപ്നങ്ങളാണ് ഈ മണ്ണിൽ അലിഞ്ഞു തീർന്നത് ആരുടൊക്കെയോ പ്രതീക്ഷയാണ് നിസഹായമായി പോയത്... ഇൻസ്‌പെക്ടർ നീണ്ടൊരു നെടുവീർപ്പിട്ടു... തിരച്ചിൽ തുടരുകയാണ്. പൊലീസ് ഉദ്യോഗസ്ഥർക്ക് ഒരുപാട് ക്ഷീണമുണ്ട്. പക്ഷേ,അവരതൊന്നും തന്നെ വകവെക്കാതെ തിരച്ചിലിൽ വ്യാപൃതരായിരിക്കുന്നു .ഫോറെൻസിക് ഉദ്യോഗസ്ഥർ എല്ലാം സൂക്ഷമായി കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നുണ്ട്, എന്നാൽ അത്ഭുതപ്പെടുത്തിയത് എല്ലാ വാരിയെല്ലുകൾക്കിടയിലും ചുമന്ന നൂലുകൾക്കൊണ്ട് കെട്ടിയിരിക്കുന്നു, എന്തിന്റെയോ പ്രതീകമാവാം അല്ലെങ്കിൽ കുറ്റവാളി എന്തോ പറയാൻ ആഗ്രഹിക്കുകയോ അയാളുടെ പ്രതികാരംരീതിയോ എന്തോ ആവാം... മുന്പും പുഴയിൽ നിന്ന് കിട്ടിയ വിദ്യാർഥിയുടെ വാരിയെല്ലുകൾ കാണുന്ന സ്ഥലം മാത്രം കീറി അതിൽ ഇങ്ങനെ ഒന്ന് കണ്ടതായി പോസ്റ്റ്‌ മോട്ടം ഓഫീസർ (ഡോക്ടർ )പറഞ്ഞതിനെ ഇപ്പോൾ ഓർമ വരുന്നു. നാം കണ്ടെത്തതായി പലതും ഉണ്ടാവാം ഏതായാലും കുറ്റവാളിയെ കണ്ടെത്തിയേ മതിയാകൂ. "സർ, ഒരു കാര്യം പറയട്ടെ? ഈ കേസ് വളരെ സങ്കീർണമാണ്. ഒരുപാട് കാര്യങ്ങൾ ചിന്തിക്കാനുണ്ട്," ലിയാം പറഞ്ഞു. "എന്താണ് ലിയാം?" ഇൻസ്‌പെക്ടർ ചോദിച്ചു. "ഈ കേസിൽ ഒരു പാറ്റേൺ ഉണ്ടെന്ന് തോന്നുന്നു. എല്ലാ കേസുകളിലും ഒരു പ്രത്യേകതയുണ്ട്," "അതെന്താണ്?" "എല്ലാ കേസുകളിലും ഒരു മെസ്സേജ് ഉണ്ട്. അതെന്താണെന്ന് അറിയില്ല,". "ഒരു മെസ്സേജോ? അതെന്താണ്?" "അതാണ് സർ പ്രശ്നം. എനിക്കും വ്യക്തമായി അറിയില്ല,അയാൾ വെറുമൊരു സൈക്കോ ആണെന്ന് തോന്നുന്നില്ല. അയാൾ അങ്ങനെ ആയിതീർന്നതിന് വ്യക്തമായ ഒരു കാരണമുണ്ടാവാം അയാളെ അത്രമേൽ വേദനിപ്പിച്ച തകർത്തിയ ഒന്ന് " അതിൽ ഒരു സൂചന മാത്രമായിരിക്കാം ആ നൂല്, മുന്പും ആ വിദ്യാർഥിയിൽ ഇങ്ങനെ കണ്ടതായി കേട്ടിരുന്നു . " ആയിരിക്കാം, പക്ഷെ!, ഇത്രയും ആളുകൾ എന്ത് തെറ്റ് ചെയ്തു. ആരോ ചെയ്ത തെറ്റിന് ഇത്രയും വലിയ ക്രൂരതയോ? . പെട്ടെന്ന്, ഒരു ഉദ്യോഗസ്ഥൻ വന്ന് ഇൻസ്‌പെക്ടറോട് പറഞ്ഞു, "സർ, ഒരു സൂചന കിട്ടി. ഒരു സിസിടിവിയിൽ കുറ്റവാളിയെന്ന് തോന്നിക്കുന്ന അല്ലെങ്കിൽ സംശയത്മപരമായ ചിത്രം കണ്ടെത്തി." " എവിടെ... ഈ വനത്തിലേക്ക് കയറുന്നതിനു മുമ്പുള്ള CCTV ദൃശ്യങ്ങളിലാണ് അയാൾ പതിഞ്ഞത് ഇതിന്റെ ഉള്ളിൽ രണ്ട് CCTV ഉണ്ടെങ്കിലും അതെല്ലാം കംപ്ലയിന്റ് ആണ് അല്ലെങ്കിൽ ആരെങ്കിലും കംപ്ലയിന്റ് ആക്കിയതാവാം കാരണം CCTV ഉണ്ടെന്നല്ലാതെ അതിൽ ഒന്നുമില്ല പുറംതോട് മാത്രം വെച്ചു ഉള്ളിലുള്ളതെല്ലാം എടുത്തിട്ടുണ്ട്... സ്‌ക്രീനിൽ പതിഞ്ഞ മുഖം വ്യക്തമാവുന്നില്ലെങ്കിലും ഏകദേശം ആ പാലത്തിന്റെ അടുത്ത് കണ്ടു എന്ന് പറയപ്പെടുന്ന ആ വ്യക്തിയുടെ രൂപം പോലെ,! അല്ല കേട്ടത് വെച്ച് അത് തന്നെ, ഈ കുട്ടികളും അയാളുമല്ലാതെ അതിൽ മറ്റൊരു വ്യക്തിയുടെ മുഖം കൂടി ദൃശ്യമായിട്ടുണ്ട് കറുത്ത പാന്റും കറുത്ത കോട്ടും ധരിച്ച കയ്യുറകളും മാസ്കും തൊപ്പിയും ആകെ മൂടിയ പോലെയുള്ള ഒരാൾ... പെട്ടെന്ന് കണ്ടാൽ ഒരു ബൈക്ക് റൈഡറിനെ പോലെ തോന്നുന്നു വെങ്കിലും എന്തോ ഒരു വശപ്പിശക് പോലെ, പിന്നെ ഒരു റൈഡറിൻ ഈ കാട്ടിൽ അല്ലെങ്കിൽ ഈ കാട്ടിലേക്കുള്ള വഴിൽ എന്ത് കാര്യം, രണ്ടാളും ഒരുമിച്ചു വരുന്നവർ അല്ലെങ്കിലും ഒരു പക്ഷെ, അവർക്കിടയിൽ എന്തെങ്കിലും കണക്ഷൻ ഉണ്ടായേക്കാം, തിരച്ചിലുകൾകൊടുവിൽ ഇന്ന് ഇരുപത്തിയെട്ട് ബോഡികൾ ആണ് ഫോറെൻസിക്കിലേക്ക് കൊണ്ട് പോയത് അതിൽ കുട്ടികളും ഉണ്ടെന്നത് ഏറെ വേദനിപ്പിക്കുന്ന ഒന്ന് തന്നെയായിരുന്നു. എവിടെയും നാം സുരക്ഷിതമല്ല വീട്ടിലും നാട്ടിലും ഒന്നും ആരും. സൂക്ഷിക്കുക ഏറെ ഭയപ്പെടേണ്ട സമയമാണ് മനുഷ്യർക്ക് ഭ്രാന്തായ ഒരു സമയം കൊല്ലുന്നവനോ മരിക്കുന്നവനോ കാരണമറിയാത്ത കാലം . മരിയയുടെ ഫോൺ വിളി വന്നയുടനെ തന്നെ ഇൻസ്‌പെക്ടർ ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് ചെന്നു. കണ്ണ് തുറന്നില്ലേങ്കിലും മരുന്നിനോട് പ്രതികരിച്ചു തുടങ്ങിയ തന്റെ പ്രിയതമന്റെ കൂടെ ഒന്നും മനസ്സിലാകാത്ത ജീവിത പാതയെ വേദനയോടെ ദിവസങ്ങൾ തീർക്കുകയാണ് മരിയ,അവളുടെ സമനില തെറ്റാത്തത് തന്നെ വലിയ പുണ്യമാണ്. എന്നാലും തന്റെ മകളെയോർത്തു കരയാത്ത ദിനമോ രാവോ അവളിൽ കഴിഞ്ഞു കൂടിയിട്ടില്ല. അവളുടെ ഫോണിലേക്കു വന്ന പുതിയ സന്ദേശം കാണിക്കാനാണ് ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് അയാളെ വിളിപ്പിച്ചത് കസേരയിൽ മർദിച്ചവശയായി ഇരിക്കുന്ന മകളുടെ ദൃശ്യങ്ങൾ കണ്ട വേദന കൂടി അവളുടെ കണ്തടങ്ങൾ വിളിച്ചു പറയുന്നുണ്ട്, ഏതായാലും സന്ദേശങ്ങൾ വന്ന വഴിയെ പോകാൻ തന്നെ ഞാൻ തീരുമാനിച്ചു നമ്പർ നമ്മുടെ ഇപ്പോഴത്തെ ഫാസിലിറ്റി വെച്ച് ട്രൈസ് ചെയ്യാൻ കഴിയും കഴിയണമല്ലോ, ഇനിയും ഇതിങ്ങനെ നീണ്ടു പോയാൽ ആ കുട്ടിക്ക് എന്തേലും സംഭവിക്കും അതുംകൂടി താങ്ങാൻ ഈ പാവത്തിന് ശക്തിയുണ്ടാവില്ല. *തുടരും* *✍🏻mihras koduvally* ▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪ *ISHQE-MADEENA* ◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾◾