BG (ISKCON) 2 ശ്ലോകം 18 𝑻𝒉𝒆𝒔𝒆 𝒔𝒆𝒍𝒆𝒄𝒕𝒆𝒅 𝐁𝐇𝐀𝐆𝐀𝐕𝐀𝐓𝐇𝐆𝐈𝐓𝐀 𝒗𝒆𝒓𝒔𝒆𝒔 𝒂𝒓𝒆 𝒂𝒄𝒕𝒖𝒂𝒍𝒍𝒚 𝒘𝒂𝒚 𝒕𝒐 𝒓𝒆𝒂𝒍 𝒔𝒂𝒍𝒗𝒂𝒕𝒊𝒐𝒏 𝒂𝒌𝒂 𝒈𝒆𝒕𝒕𝒊𝒏𝒈 𝒐𝒖𝒕𝒔𝒊𝒅𝒆 𝒖𝒏𝒊𝒗𝒆𝒓𝒔𝒆𝒔 𝒕𝒐 𝒔𝒑𝒊𝒓𝒊𝒕𝒖𝒂𝒍 𝒑𝒍𝒂𝒏𝒆𝒕𝒔 𝒘𝒉𝒆𝒓𝒆 𝒘𝒆 𝒃𝒆𝒍𝒐𝒏𝒈 𝒊𝒓𝒓𝒆𝒔𝒑𝒆𝒄𝒕𝒊𝒗𝒆 𝒐𝒇 𝒓𝒆𝒍𝒊𝒈𝒊𝒐𝒏 𝒄𝒐𝒖𝒏𝒕𝒓𝒚 𝒆𝒕𝒄. 𝑼 𝒕𝒂𝒌𝒆 𝒊𝒕 𝒐𝒓 𝒍𝒆𝒂𝒗𝒆 𝒊𝒕.. 𝐈𝐭'𝐬 𝐥𝐞𝐟𝐭 𝐭𝐨 𝐲𝐨𝐮👍. ᴜɴᴅᴇʀꜱᴛᴀɴᴅ ᵗʰⁱˢ ɪʀʀᴇꜱᴩᴇᴄᴛɪᴠᴇ ᴏꜰ ʀᴇʟɪɢɪᴏɴ ᴄᴏᴜɴᴛʀy 𝚎𝚝𝚌 ᵗʰᵉ ᵐⁱⁿⁱᵐᵘᵐ ʳᵉˢᵘˡᵗ ˢʰᵒᵘˡᵈ ᵇᵉ ᴇʟᴇᴠᴀᴛɪᴏɴ ᴛᴏ ℍ𝕖𝕒𝕧𝕖𝕟𝕝𝕪 𝕻𝖑𝖆𝖓𝖊𝖙𝖘👍. ജീവാത്മാവിനെ ശത്രുക്കൾക്ക് കൊല്ലാനാവില്ലെന്ന് മാത്രമല്ല, അണുത്വംകൊണ്ട് കാണാൻ തന്നെ കഴിയുകയുമില്ല. അപ്പോൾ ജീവാത്മാവിനെ ഹിംസിക്കാനോ ദേഹത്തെ എത്രകാലം വേണമെങ്കിലും നിലനിർത്തിപ്പോരാനോ സാദ്ധ്യമല്ലാത്ത സ്ഥിതിക്ക് വിലാപം കൊണ്ട് ഫലമില്ല. ഭഗവദംശവും അണുമാത്രനുമായ ജീവാത്മാവിന് തന്റെ കർമ്മം അനുസരിച്ചാണ് ഭൗതികശരീരം ലഭിക്കുന്നത്. അതുകൊണ്ട് ധർമ്മശാസ്ത്രങ്ങൾ അനുശാസിക്കുന്ന കർമ്മങ്ങൾ നിറവേറ്റിയേ മതിയാവൂ. അന്തവന്ത ഇമേ ദേഹാ നിത്യസ്യോക്താഃ ശരീരിണഃ അനാശിനോ ഽപ്രമേയസ്യ തസ്മാദ്യുധ്യസ്വ ഭാരത. നിത്യസ്യ – ശാശ്വതനായി; അനാശിനഃ - നാശരഹിതനായി; അപ്രമേയസ്യ - അളക്കാനാകാത്ത്; ശരീരിണഃ - ആത്മാവിന്റെ; ഇമദേഹാഃ - ഈ ദേഹങ്ങൾ; അന്തവന്തഃ - നാശമുള്ളതാണെന്ന്; ഉക്താഃ - പറയപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു; തസ്മാത് - അതുകൊണ്ട്;. ഭാരത - അല്ലയോ അർജുനാ; യുധ്യസ്വ - യുദ്ധം ചെയ്യുക. ഈ ഭൗതിക ദേഹത്തിനേ നാശമുള്ള. അതിൽ വാഴുന്ന ജീവാത്മാവ് ശാശ്വതനാണ്; അപരിമേയനും നാശമില്ലാത്തവനുമാണ്. അതുകൊണ്ട് അർജുനാ, നീ യുദ്ധം ചെയ്യുക. ഭാവാർത്ഥം: ഭൗതികദേഹത്തിന് നാശം സ്വാഭാവികമത്രേ. അത് പെട്ടെന്ന് സംഭവിച്ചേക്കാം; നൂറ് കൊല്ലങ്ങൾക്ക് ശേഷവുമാകാം. സമയത്തിന്റെ പ്രശ്നമേ ഉള്ളൂ. എന്നത്തേക്കും അതിനെ നിലനിർത്തുക എന്നത് സാദ്ധ്യമല്ലതന്നെ. പക്ഷേ ജീവാത്മാവിനെ ശത്രുക്കൾക്ക് കൊല്ലാനാവില്ലെന്ന് മാത്രമല്ല, അണുത്വംകൊണ്ട് കാണാൻ തന്നെ കഴിയുകയുമില്ല. കഴിഞ്ഞ ശ്ലോകത്തിൽ പ്രതിപാദിച്ചപോലെ, ആർക്കും അളക്കുവാൻ സാദ്ധ്യമല്ലാത്തവിധത്തിൽ അത് അത്രയും ചെറുതാണ്. അപ്പോൾ ജീവാത്മാവിനെ ഹിംസിക്കാനോ ദേഹത്തെ എത്രകാലം വേണമെങ്കിലും നിലനിർത്തിപ്പോരാനോ സാദ്ധ്യമല്ലാത്ത സ്ഥിതിക്ക് വിലാപം കൊണ്ട് ഫലമില്ല. ഭഗവദംശവും അണുമാത്രനുമായ ജീവാത്മാവിന് തന്റെ കർമ്മം അനുസരിച്ചാണ് ഭൗതികശരീരം ലഭിക്കുന്നത്. അതുകൊണ്ട് ധർമ്മശാസ്ത്രങ്ങൾ അനുശാസിക്കുന്ന കർമ്മങ്ങൾ നിറവേറ്റിയേ മതിയാവൂ. പരമജ്യോതിസ്സിന്റെ വിഭിന്നാംശമാകയാൽ ജീവാത്മാവിനെ വേദാന്ത സൂത്രത്തിൽ ജ്യോതിസ്സായി വർണ്ണിച്ചിരിക്കുന്നു. സൂര്യപ്രകാശം പ്രപഞ്ചത്തെ നിലനിർത്തുന്നതുപോലെ ആത്മാവിന്റെ തേജസ്സ് ഭൗതികദേഹത്തേയും പുലർത്തിപ്പോരുന്നു. ജീവാത്മാവ് വിട്ടുപോയാലുടനെ ശരീരം ജീർണിക്കുകയായി. അതുകൊണ്ട് അതിനെ നിലനിർത്തിപ്പോരുന്നത് ജീവാത്മാവാണ്. ഈ ഭൗതികശരീരത്തിന് പ്രത്യേക പ്രാധാന്യമൊന്നുമില്ല. ഭൗതികശരീര പരിഗണനകൾക്കായി മതാചാരങ്ങൾ ഉപേക്ഷിക്കാതെ യുദ്ധംചെയ്യാനാണ് ഭഗവാൻ അർജുനനോട് ഉപദേശിച്ചത്. #🙏 ശ്രീകൃഷ്ണ ഭജനകൾ #💭 Best Quotes #🆕 ലേറ്റസ്റ്റ് അപ്ഡേറ്റ് #Devotional ##𝗔𝗗𝗩𝗢𝗖𝗔𝗧𝗘𝗠𝗔𝗡𝗢𝗝𝗚𝗨𝗥𝗨𝗩𝗔𝗬𝗨𝗥

Bg. (ISKCON) 2.13 As confirmed in the Gītā, the "" fragmental portions of the Supreme "" (souls)(we) exist eternally (sanātana) and are called kṣara; that is, they have a tendency to fall down into material nature. These fragmental portions (souls) are eternally so, and even after liberation the individual soul remains the same –"" fragmental "". But once liberated, he lives an eternal life in bliss and knowledge with the Personality of Godhead देहिनोऽस्मिन्यथा देहे कौमारं यौवनं जरा । तथा देहान्तरप्राप्तिर्धीरस्तत्र न मुह्यति ॥ १३ ॥ dehino ’smin yathā dehe kaumāraṁ yauvanaṁ jarā tathā dehāntara-prāptir dhīras tatra na muhyati Synonyms dehinaḥ — of the embodied; asmin — in this; yathā — as; dehe — in the body; kaumāram — boyhood; yauvanam — youth; jarā — old age; tathā — similarly; deha-antara — of transference of the body; prāptiḥ — achievement; dhīraḥ — the sober; tatra — thereupon; na — never; muhyati — is deluded. Translation As the embodied soul continuously passes, in this body, from boyhood to youth to old age, the soul similarly passes into another body at death. A sober person is not bewildered by such a change. Purport Since every living entity is an individual soul, each is changing his body every moment, manifesting sometimes as a child, sometimes as a youth and sometimes as an old man. "" Yet the same spirit soul is there and does not undergo any change "". This individual soul finally changes the body at death and transmigrates to another body; and since it is sure to have another body in the next birth – "" either material or spiritual "" – there was no cause for lamentation by Arjuna on account of death, neither for Bhīṣma nor for Droṇa, for whom he was so much concerned. Rather, he should rejoice for their changing bodies from old to new ones, thereby rejuvenating their energy. Such changes of body account for varieties of enjoyment or suffering, according to one’s work in life. So Bhīṣma and Droṇa, being noble souls, were surely going to have spiritual bodies in the next life, or at least life in heavenly bodies for superior enjoyment of material existence. So, in either case, there was no cause of lamentation. "" Any man who has perfect knowledge of the constitution of the individual soul, the Supersoul, and nature – both material and spiritual – is called a dhīra, or a most sober man. Such a man is never deluded by the change of bodies "". The Māyāvādī theory of oneness of the spirit soul cannot be entertained, on the ground that the spirit soul cannot be cut into pieces as a fragmental portion. Such cutting into different individual souls would make the Supreme cleavable or changeable, against the principle of the Supreme Soul’s being unchangeable. As confirmed in the Gītā, the "" fragmental portions of the Supreme "" (souls) exist eternally (sanātana) and are called kṣara; that is, they have a tendency to fall down into material nature. These fragmental portions (souls) are eternally so, and even after liberation the individual soul remains the same – fragmental. But once liberated, he lives an eternal life in bliss and knowledge with the Personality of Godhead(Outside Universes). The theory of reflection can be applied to the Supersoul, who is present in each and every individual body and is known as the Paramātmā. He is different from the individual living entity. When the sky is reflected in water, the reflections represent both the sun and the moon and the stars also. The stars can be compared to the living entities and the sun or the moon to the Supreme Lord. The individual "" fragmental spirit soul "" is represented by Arjuna, and the Supreme Soul is the Personality of Godhead Śrī Kṛṣṇa. They are not on the same level, as it will be apparent in the beginning of the Fourth Chapter. If Arjuna is on the same level with Kṛṣṇa, and Kṛṣṇa is not superior to Arjuna, then their relationship of instructor and instructed becomes meaningless. If both of them are deluded by the illusory energy (māyā), then there is no need of one being the instructor and the other the instructed. Such instruction would be useless because, in the clutches of māyā, no one can be an authoritative instructor. Under the circumstances, it is admitted that Lord Kṛṣṇa is the Supreme Lord, superior in position to the living entity, Arjuna, who is a forgetful soul deluded by māyā. ##𝗔𝗗𝗩𝗢𝗖𝗔𝗧𝗘𝗠𝗔𝗡𝗢𝗝𝗚𝗨𝗥𝗨𝗩𝗔𝗬𝗨𝗥 #🆕 ലേറ്റസ്റ്റ് അപ്ഡേറ്റ് #💭 Best Quotes #Devotional #🙏 ശ്രീകൃഷ്ണ ഭജനകൾ

#inspirational #💭 Best Quotes #🆕 ലേറ്റസ്റ്റ് അപ്ഡേറ്റ് ##𝗔𝗗𝗩𝗢𝗖𝗔𝗧𝗘𝗠𝗔𝗡𝗢𝗝𝗚𝗨𝗥𝗨𝗩𝗔𝗬𝗨𝗥

##𝗔𝗗𝗩𝗢𝗖𝗔𝗧𝗘𝗠𝗔𝗡𝗢𝗝𝗚𝗨𝗥𝗨𝗩𝗔𝗬𝗨𝗥 #🆕 ലേറ്റസ്റ്റ് അപ്ഡേറ്റ് #inspirational #💭 Best Quotes

#💭 Best Quotes #inspirational #🆕 ലേറ്റസ്റ്റ് അപ്ഡേറ്റ് ##𝗔𝗗𝗩𝗢𝗖𝗔𝗧𝗘𝗠𝗔𝗡𝗢𝗝𝗚𝗨𝗥𝗨𝗩𝗔𝗬𝗨𝗥

##𝗔𝗗𝗩𝗢𝗖𝗔𝗧𝗘𝗠𝗔𝗡𝗢𝗝𝗚𝗨𝗥𝗨𝗩𝗔𝗬𝗨𝗥 #🆕 ലേറ്റസ്റ്റ് അപ്ഡേറ്റ് #💭 Best Quotes #inspirational

#inspirational #💭 Best Quotes #🆕 ലേറ്റസ്റ്റ് അപ്ഡേറ്റ് ##𝗔𝗗𝗩𝗢𝗖𝗔𝗧𝗘𝗠𝗔𝗡𝗢𝗝𝗚𝗨𝗥𝗨𝗩𝗔𝗬𝗨𝗥

##𝗔𝗗𝗩𝗢𝗖𝗔𝗧𝗘𝗠𝗔𝗡𝗢𝗝𝗚𝗨𝗥𝗨𝗩𝗔𝗬𝗨𝗥 #🆕 ലേറ്റസ്റ്റ് അപ്ഡേറ്റ് #inspirational #💭 Best Quotes

#💭 Best Quotes #inspirational #🆕 ലേറ്റസ്റ്റ് അപ്ഡേറ്റ് ##𝗔𝗗𝗩𝗢𝗖𝗔𝗧𝗘𝗠𝗔𝗡𝗢𝗝𝗚𝗨𝗥𝗨𝗩𝗔𝗬𝗨𝗥

Bg. 2.18 (ISKCON) In the Vedānta-sūtras the living entity is qualified as light because he is part and parcel of the supreme light. As sunlight maintains the entire universe, so the light of the soul maintains this material body. As soon as the spirit soul is out of this material body, the body begins to decompose; therefore it is the spirit soul which maintains this body. The body itself is unimportant. अन्तवन्त इमे देहा नित्यस्योक्ताः शरीरिणः । अनाशिनोऽप्रमेयस्य तस्माद्युध्यस्व भारत ॥ १८ ॥ antavanta ime dehā nityasyoktāḥ śarīriṇaḥ anāśino ’prameyasya tasmād yudhyasva bhārata Synonyms anta-vantaḥ — perishable; ime — all these; dehāḥ — material bodies; nityasya — eternal in existence; uktāḥ — are said; śarīriṇaḥ — of the embodied soul; anāśinaḥ — never to be destroyed; aprameyasya — immeasurable; tasmāt — therefore; yudhyasva — fight; bhārata — O descendant of Bharata. Translation The material body of the indestructible, immeasurable and eternal living entity is sure to come to an end; therefore, fight, O descendant of Bharata. Purport The material body is perishable by nature. It may perish immediately, or it may do so after a hundred years. It is a question of time only. There is no chance of maintaining it indefinitely. But the spirit soul is so minute that it cannot even be seen by an enemy, to say nothing of being killed. As mentioned in the previous verse, it is so small that no one can have any idea how to measure its dimension. So from both viewpoints there is no cause of lamentation, because the living entity (We) as he is cannot be killed nor can the material body be saved for any length of time or permanently protected. The minute particle of the whole spirit acquires this material body according to his work, and therefore observance of religious principles should be utilized. In the Vedānta-sūtras the living entity is qualified as light because he is part and parcel of the supreme light. As sunlight maintains the entire universe, so the light of the soul maintains this material body. As soon as the spirit soul is out of this material body, the body begins to decompose; therefore it is the spirit soul which maintains this body. The body itself is unimportant. Arjuna was advised to fight and not sacrifice the cause of religion for material, bodily considerations. ##𝗔𝗗𝗩𝗢𝗖𝗔𝗧𝗘𝗠𝗔𝗡𝗢𝗝𝗚𝗨𝗥𝗨𝗩𝗔𝗬𝗨𝗥 #🆕 ലേറ്റസ്റ്റ് അപ്ഡേറ്റ് #💭 Best Quotes #inspirational