#📙 നോവൽ - ഹൃദയത്തിന്റെ അവകാശി 💜💜 🔻 പാർട്ട് _53 ✍️ രചന - ജിഫ്ന നിസാർ ❣️ #📔 കഥ മോനെ.. അരികിൽ കിടക്കുന്ന ഡെവിയുടെ മുടിയിഴകളിൽ ഇന്ദിരാമ്മയുടെ വിരൽ തലോടി കൊണ്ട് ഒഴുകി നടന്നു. അമ്മയും മകനും മാത്രമാണവിടെ. ഉച്ചക്ക് ശേഷം വീട്ടിലേക്ക് പോന്നിട്ടുണ്ട്. സാന്ദ്രയെയും കൂട്ടി സുദേവ് ഇറങ്ങി പോയിരുന്നു. ഇന്ദിരാമ്മ തളർന്നു വീഴുന്നത് കണ്ടിട്ടും ഒറ്റ പോക്കങ്ങു പോയ അയാളോട് അപ്പോഴും ഡെവിക്കൊരു നീരസവും തോന്നിയിരുന്നില്ല. താനും അമ്മയും അറിഞ്ഞു കൊണ്ടണ്ടല്ലങ്കിൽ കൂടി അത്രയും വലിയയൊരു തെറ്റാണ് അയാളുടെ കുടുംബത്തിനോട് ചെയ്തത്. ആ അനീതിക്കെതിരെ ആത്മ രോഷം സഹിക്കാൻ കഴിയാത്ത ഏതൊരാളും ചെയ്യുന്നത് പോലെ തന്നെയാണ് പ്രതികരിക്കുന്നത്. പക്ഷേ അപ്പോഴും ആ തെറ്റ് തിരുത്താൻ അമ്മ കണ്ട് പിടിച്ച ആ പരിഹാരംമാർഗം.. അതാണവനെ ശ്വാസം മുട്ടിച്ചു കൊണ്ട് നിലയില്ലാ കയത്തിലേക്ക് ചവിട്ടി താഴ്ത്തി കളയുന്നത്. "മോനെ.." ഇന്ദിരാമ്മ വീണ്ടും വിളിക്കുമ്പോൾ ഡെവിയൊന്നു മൂളി. "നിനക്കമ്മയോട് ദേഷ്യമുണ്ടോ ഡെവി?" അവനമ്മയെ ഇറുകെ പുണർന്നു കൊണ്ടായിരുന്നു സ്വന്തം മനസ്സവർക്ക് മുമ്പിൽ തുറന്നു കാണിച്ചത്. ഏട്ടനോടുള്ള കടപ്പാട്.. അതിനേക്കാളുപരി സാന്ദ്രയോടുള്ള ഇഷ്ടം.. അമ്മയ്ക്ക് അങ്ങനൊരു തീരുമാനം എടുക്കാനെ കഴിയൂ.. ഡെവിക്കതുമറിയാം. പക്ഷേ അവർക്കിടയിൽ താനിനി എന്ത് ചെയ്യാൻ..? അതിനെ കുറിച്ച് മാത്രമാണ് അവനൊരു രൂപവും ഇല്ലാഞ്ഞത്. ഡെവിയുടെ ആ പ്രവർത്തനം... തന്നോട് ചേർന്നു കിടന്നു പുണരുന്ന മകൻ.. നെഞ്ചിൽ കത്തി കൊണ്ട് കുത്തി വരഞ്ഞത് പോലൊരു പരവേശം.. ഇന്ദിരാമ്മ ഒരു കൊച്ചു കുഞ്ഞിനെ പോലെ മകനെ അടക്കി പിടിച്ചു. അപ്പോഴും മകന് വേണ്ടി എന്നോർത്ത് കൊണ്ടാ നോവിനെ ഇന്ദിരാ മ്മ അടക്കി പിടിച്ചു. "സാന്ദ്ര നല്ലക്കുട്ടിയാണ് ഡെവി.." അവൻ അതിനും ഒന്ന് മൂളി. അവള് നല്ലകുട്ടിയാണ്. അവനറിയാമല്ലോ അത്. അല്ലെങ്കിൽ തന്റെ മനസ്സ് തുറന്നു കാണിച്ച നിമിഷം തന്നെ അവളുടെ ഇഷ്ടം കളഞ്ഞിട്ട് തന്റെ ആവിശ്യം അംഗീകരിച്ചു തരില്ലല്ലോ..മറ്റൊരു വിവാഹത്തിനു പോലും സമ്മതിച്ചു തന്നത് തനിക് മുന്നിലൊരു തടസ്സമാവാതിരിക്കാൻ വേണ്ടിയാണ്. "നിന്നെ വേദനിപ്പിക്കരുത് എന്നാ സ്വയം വേദനിച്ചു പിടഞ്ഞപ്പോഴും അവൾ പറഞ്ഞത്..." ഇന്ദിരാമ്മയുടെ സ്വരമിടറി.. ഡെവി വെറുതെ മൂളി. "ഡെവിച്ചായന് സങ്കടമാണെങ്കിൽ നിർബന്ധം പിടിക്കല്ലേ അമ്മായി.."എന്ന് കരഞ്ഞു കൊണ്ടിവിടെ നിന്നിട്ട് പറഞ്ഞത് ആ ബഹളങ്ങൾക്കിടയിൽ അവനും കേട്ടിരുന്നു. "എന്റെ മോന്റെ സങ്കടമെല്ലാം സ്നേഹിക്കാൻ ഒരാളെ കിട്ടുമ്പോ മാറും.." അതിന് ഡെവി മൂളിയില്ല. കാരണം അവനറിയാം, എത്രയൊക്കെ ശ്രമിച്ചാലും സാന്ദ്രയെ ത‌നിക്കൊരിക്കലും ആ ഒരു രീതിയിൽ കാണാൻ കഴിയില്ല. അമ്മയ്ക്ക് വേണ്ടി താൻ അഭിനയിക്കാൻ ശ്രമിക്കും.. പക്ഷേ അതിനും അധികം ആയുസ്സ് കാണില്ല.. കാരണം ഒന്നോ രണ്ടോ ദിവസം കൊണ്ട് അവസാനിക്കുമെന്നുറപ്പുള്ള ഒന്നല്ല ദാമ്പത്യം... ജീവിതമല്ലേ.. നാടകമല്ലല്ലോ. എന്നെങ്കിലും എല്ലാം തകിടം മറിയും. അന്ന് താനും അവളും അമ്മയുമെല്ലാം ഇതിനേക്കാൾ കൂടുതൽ വേദനിക്കും. ഇതിനേക്കാൾ ആഴത്തിൽ അവളുടെ ജീവിതം തകർന്ന് പോകും. ഇതിനേക്കാൾ ക്രൂരമായി അതിന്റെ പഴി തനിക് നേരെ വന്നു പതിക്കും. പക്ഷേ ഇപ്പൊ താനത് എത്ര പറഞ്ഞാലും ആരുമത് അംഗീകരിച്ചു തരില്ല.. "സാരമില്ല ഡെവി.. നിനക്ക് ദൈവം വിധിച്ച ജീവിതം സാന്ദ്രയുടെ കൂടെയുള്ളതാണ്. അങ്ങനെ കരുതിയേക്ക്.." അവര് വീണ്ടും എന്തൊക്കെയോ പറയുന്നുണ്ട്. അതെല്ലാം അവന്റെ ജീവിതത്തിലെ വരും നിമിഷങ്ങളെ കുറിച്ചുള്ള ഓർമ പ്പെടുത്താലാണ് ഡെവിക്ക് എഴുന്നേറ്റു പോകണമെന്നുണ്ട്. പക്ഷേ ഇന്ദിരാമ്മ അവനെ അടക്കി പിടിച്ചു കിടപ്പാണ്.. 💜💜 ജീവിതത്തിൽ ഇനിയെന്തോ മാറ്റം വരുന്നുണ്ടെന്നു ബാലക്ക് തോന്നി. അമ്മയുടെ കണ്ണിലൊരു സംശയത്തിന്റെ കനൽ തരി. അതൊന്ന് ആളി പടർന്നു പൊങ്ങിയാൽ കത്തി പിടിക്കാൻ പ്രാപ്‌തിയുള്ള അനേകം കള്ളങ്ങൾ നിറഞ്ഞൊരു ചീട്ടുകൊട്ടാരമാണിത്. തകർന്ന് പോകട്ടെ.. എല്ലാം മുചൂട് മുടിയട്ടെ.. അവൾക്കൊരു ഹരമാണപ്പോൾ തോന്നിയത്. നഷ്ടങ്ങളുടെ കൂർത്ത മുനകൾ ഹൃദയഭിത്തികളിൽ പോറൽ വീഴുത്തുന്നത് പോലൊരു നീറ്റൽ.. നഷ്ടപ്പെട്ടതൊന്നും തനിക്കിനി തിരിച്ചു കിട്ടില്ലായിരിക്കും. എന്നാലും വേണ്ടില്ല.. ആ നഷ്ടങ്ങൾക്ക് കാരണമായവരെ ദാഹിപ്പിച്ചു കൊല്ലാൻ തോന്നുന്നൊരു മനസ്സായിരുന്നു അവൾക്കുള്ളിലപ്പോൾ.. തൊട്ടടുത്തള്ള ഫോൺ ശബ്ധിക്കുമ്പോൾ ചിന്തകളിൽ നിന്നും അവളൊന്നു ഞെട്ടി. വല്ലപ്പോഴും മാത്രം ശബ്ദമുണ്ടാക്കുന്ന അപൂർവ ജീവിയാണ് അവൾക്കാ ഫോൺ. അവൾക്കാരും വിശേഷം ചോദിച്ചു വിളിക്കാനില്ല. വല്ലപ്പോഴും വിളിക്കുന്ന ശ്രീ മാത്രമാണ് ഒരേയൊരു ബന്ധം. അവളും ആരെയും വിളിക്കാറില്ല. അർജുന് ഇഷ്ടമല്ലെന്ന് പറഞ്ഞത് കൊണ്ട് തന്നെ കൂട്ടുകാരോ ഗ്രുപ്പുകളോ ഒന്നുമില്ല.. സേവ് ചെയ്തു വെച്ചൊരു നമ്പറിൽ ഇടക്കിടെ മാറുന്ന പ്രൊഫൈൽ ഫോട്ടോകൾ.. അവൾക്കായി മാത്രമാണെന്ന് അവൾ വിശ്വാസിക്കുന്ന കുറേ സ്റ്റാറ്റസ്.. ഇതെല്ലാം കണ്ട് സമാധാനിക്കും എന്നതിനല്ലാതെ പ്രതേകിച്ചൊരു ആത്മ ബന്ധം അവൾക്കിപ്പോഴാ ഫോണിനോടുമില്ല. ഒന്നിനൊടുമില്ല... അത് കൊണ്ട് തന്നെ ഒട്ടൊരു ആശങ്കയോടെയാണ് ബാല ഫോണെടുത്തത്. "ഹലോ.." "ബലയല്ലേ.." ഇന്ദിരാന്റി.." ഒറ്റ ചോദ്യം കൊണ്ട് തന്നെ അവൾക്കാളെ മനസ്സിലായി. അത്ര പെട്ടന്ന് മറന്നു കളയുമുന്നൊരു സ്നേഹമല്ലല്ലോ ബാലക്കവർ കൊടുത്തിട്ടുള്ളത്. "എന്താ വിശേഷം.. സുഖമാണോ.." ബാല ചിരിയോടെയാണ് ചോദിച്ചത്. "ഞാൻ.. എനിക്കൊരു കാര്യം പറയാൻ.." ഇന്ദിരാമ്മക്കൊരു പരവേശം.. വളരെ പെട്ടന്ന് തന്നെ ബാലക്കതും മനസ്സിലായി. തന്നെ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നൊരു വിളിയല്ല അതെന്ന് ബലക്കാ നിമിഷം തോന്നി. ഉള്ളിലൂടെ ഒരു പിടച്ചിൽ പാഞ്ഞോളിച്ചു.. അവളുടെ കൈകൾ കിടക്കാ വിരിയിൽ മുറുകി.. "നിനക്കെന്റെ മകനെ വേണോ..?" നെഞ്ച് വിണ്ടു കീറാൻ പാകത്തിനൊരു ചോദ്യം. ബാല ശ്വാസം പിടിച്ചിരുന്നു. "പറയ്യ് ശ്രീ ബാല.. ഒരുത്തനൊപ്പം അവന്റെ ഭാര്യയായി ജീവിക്കുമ്പോഴും ഇനിയും നിനക്കെന്റെ മകനെ കൂടി വേണോ.." പുച്ഛം നിറഞ്ഞൊരു ചോദ്യം. ഞൊടിയിട കൊണ്ടവളുടെ കണ്ണ് നിറഞ്ഞു.ശരീരം മൊത്തം വിറച്ചു.. "ആന്റി..." ബാലയൊരു കരച്ചിൽ നെഞ്ചിലൊളിപ്പിച്ചു. "ഒരിക്കൽ നീ ഇഷ്ടം പറഞ്ഞെന്നൊരു കാരണം കൊണ്ട് സ്വന്തം ജീവിതം തന്നെ ഇനിയാർക്കും പങ്ക് വെക്കില്ലെന്ന് വാശി പിടിക്കുന്ന എന്റെ മകനോട് പറയാൻ എനിക്കൊരുത്തരം വേണം ശ്രീ ബാല.." അങ്ങേയറ്റം പരുഷമായൊരു സ്ത്രീയായിരുന്നു അപ്പോഴവർ. കരഞ്ഞു കണ്ണ് കലങ്ങിയ മകനെ ഓർക്കുമ്പോൾ നോവുന്ന ആ ഹൃദയം, അതേ കാരണം കൊണ്ട് പിടയുന്ന മറ്റൊരുവളെ മനഃപൂർവം കണ്ടില്ലെന്ന് നടിച്ചു. "നിന്നെ എനിക്കറിയാം. എനിക്കറിയാവുന്ന ബാല ഇങ്ങനല്ല..എന്ന് മുതലാ നീ ഇങ്ങനൊക്കെ അതപതിച്ചു പോയത്..എന്ന് മുതലാ നിന്റെ മനസ്സിത്രേം ദുഷിച്ചു പോയത്" "ഡെവിച്ചായനെ ഞാൻ.. ഞാനിപ്പോ അങ്ങനൊന്നും " ബാലക്ക് കരച്ചിൽ വന്നു തൊണ്ടയിൽ തടഞ്ഞിട്ടൊന്നും പറയാൻ കഴിയുന്നില്ല. "അവനെ നീ എങ്ങനെ കണ്ടാലും ഈ നിമിഷം മുതൽ അതെല്ലാം മറന്നേക്ക്.." ഇന്ദിരാമ്മയുടെ സ്വരം കടുത്തു. "എന്റെ ആങ്ങളയുടെ മകളെ അവനുമായി കല്യാണം പറഞ്ഞിരുന്നു. അവൻ കാരണം ആ കുട്ടിയുടെ ജീവിതത്തിൽ വലിയൊരു കളങ്കമാണ് ഉണ്ടായത്. ഞങ്ങൾക്ക് സത്യമറിയാം. അവനെയും അവളെയും അറിയാം.എങ്കിലും നാട്ടുകാരോട് മുഴുവനും അത് നടന്നു പറഞ്ഞിട്ട് വിശദീകരണം കൊടുക്കാൻ വയ്യ..അവർക്ക് കൊത്തി പറിക്കാൻ ഇനിയുമെന്റെ കുഞ്ഞുങ്ങളെ ഇട്ട് കൊടുക്കാനും വയ്യ.." ഇന്ദിരാമ്മ പതിയെ കാര്യത്തിലേക്ക് നടന്നു കയറി.. "ആ കുട്ടിയുടെ ജീവിതം ഇനി സംരക്ഷണം കൊടുക്കേണ്ടത് അവനാണ്. അതവന്റെ കടമയാണ് പക്ഷേ അവനിപ്പോഴും ഒന്നും സമ്മതിച്ചു തരുന്നില്ല. അതിന്റെ കാരണം ഞാൻ പറയാതെ തന്നെ നിനക്കറിയാമല്ലോ അല്ലേ.." ഇന്ദിരാമ്മയുടെ കൂർത്ത ചോദ്യം. അതിന്റെ അഗ്രം കുത്തിവേദനയോടെ ബാല പുളഞ്ഞു പോയി. "എനിക്കെന്റെ മകനെ തിരിച്ചു വേണം ബാല.. നിന്നെ പോലെ തന്നെ എന്റെ മോനും ഒരു ജീവിതം വേണം. അവന്റെ നെഞ്ച് ആഴത്തിൽ കുത്തി മുറിച്ചു പോയിട്ട് നീ നിന്റെ ജീവിതം നന്നായി ജീവിക്കുന്നു.. അവനിപ്പോഴും ആ മുറിവും പേറി.. ജീവിതം നശിപ്പിക്കുന്നു.നിനക്ക് അൽപ്പം പോലും മനസാക്ഷിയില്ലേ.." ഇന്ദിരാമ്മ കൂടുതൽ ക്രൂരത കാണിച്ചു. മകനും അവന് തുണയായി വരുന്നു സാന്ദ്രയും അവരുടെ ജീവിതവും മാത്രം അവരുടെ ഉള്ളിൽ നിറഞ്ഞു നിന്നു. "നീ പറയണം അവനോട്.. നീ ഉണ്ടാക്കിയ പൊല്ലാപ്പ് നീ തന്നെ തീർത്തു തന്നേക്കണം. എന്ത് പറഞ്ഞിട്ടായാലും വേണ്ടില്ല അവനീ കല്യാണത്തിന് സമ്മതിച്ചു തരണം. അത് നിന്റെ ഉത്തരവാദിത്തമാണിപ്പോ. അങ്ങനെ അല്ലെങ്കിൽ ഞാനൊരു വരവ് വരും.. നീ ഉള്ളയിടത്തേക്ക്.. എനിക്കെന്റെ മകനെക്കാൾ വലുതായി ഇപ്പഴയൊന്നുമില്ല.. നിനക്കതു മനസ്സിലായി കാണും എന്ന് തന്നെ കരുതുന്നു.. വെക്കാണ് ഞാൻ. ഇനിയൊരിക്കലും നിന്നെ വിളിക്കേണ്ടി വരാതിരിക്കാൻ ഞാനും പ്രാർത്ഥിക്കാം" ബാലയുടെ മറുപടി പോലും കാത്തു നിൽക്കാൻ ക്ഷമയില്ലാതെ അവരാ കോൾ അവസാനിപ്പിച്ചു പോകുമ്പോൾ ഫോണും ചോവിയോട് ചേർത്ത് വെച്ചു കൊണ്ട് ബാല അതേയിരുപ്പ് തന്നെയാണ്. ഹൃദയമിടിപ്പൊന്ന് നിലച്ചിട്ട് താനിപ്പോമരിച്ചു പോയെങ്കിലെന്ന് അവളാ നിമിഷം ആത്മാർത്ഥമായിട്ടാണ് ആഗ്രഹിച്ചത്.. കാരണം അനുഭവിക്കുന്ന.. ഇതിന് മുന്നേ അനുഭവിച്ച നോവുകളെക്കാൾ ഒരായിരമിരട്ടി ശക്തിയുണ്ട് ഇപ്പോൾ നെഞ്ചിനേറ്റ ഈ പ്രഹരത്തിനെന്ന് അവൾക്ക് തോന്നി... 💜💜 അവനിനി തിരിച്ചങ്ങോട്ട് ചെന്നാൽ ഒന്നും പിന്നെ നടക്കില്ല.. അതിന് മുന്നേ എന്തെങ്കിലും ചെയ്യണം. അത് പക്ഷേ രാഘവനോ സുനിലോ അറിയാതെ വേണം. കാരണം അവർ അറിഞ്ഞാൽ തീർച്ചയായും തന്നെ അതിന് അനുവാദിക്കില്ല. തമ്പിക്ക് ഒരാളെ തീർക്കാനും ഒതുക്കാനും ഒരാളുടെയും സഹായമോ അനുവാദമോ വേണമെന്നില്ല.. ശ്രീയോടുള്ള ദേഷ്യവും പകയും.. തമ്പിക്ക് ആത്മ നിയന്ത്രണം സ്വയം നഷ്ടപ്പെടുന്നത് പോലൊരു തോന്നലുണ്ട്. എത്രയൊക്കെ ധൈര്യം കാണിക്കാൻ ശ്രമിച്ചാലും തനിക് വേണ്ടിയെന്തോ വലിയൊരു കെണി ഒരുങ്ങുന്നുണ്ട് എന്നൊരു തോന്നലിൽ മനഃസമാദാനം നഷ്ടപ്പെട്ടത് പോലൊരു തോന്നലാണിപ്പോ. അതിന് മുന്നേ അവനെയങ് തീർത്താൽ.. ആ കുറ്റം കൂടി സുനിലിന്റെ തലയിൽ കെട്ടി വെക്കാൻ കഴിഞ്ഞേക്കും. പിന്നെയൊന്നും പേടിക്കാനില്ല.. താൻ വരച്ച വരക്കപ്പുറം ഇപ്പോഴും പുറത്തേക്ക് പോകാത്ത ദേവികയും അർജുൻ ശ്വാസമെടുക്കേണ്ടന്ന് പറഞ്ഞാൽ അതും അനുസരിക്കുന്ന ബാലയും. ഇവർ തമ്പിക്കൊരു എതിരാളിയെ അല്ലായിരുന്നു. തമ്പിയുടെ ചുണ്ടിലൊരു ചിരി മിന്നി പൊലിഞ്ഞു.. ക്രൂരത നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന ആ മനസ്സിൽ ശ്രീയേ ചതിക്കാനുള്ള പ്ലാൻ ഒരുങ്ങി കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു.. അതൊന്നുമറിയാതെയാണ് അന്നവൻ പുറത്തേക്കിറങ്ങിയത്... തുടരും.. ഉള്ളത് കൊണ്ട് ഓണം പോലെ എന്ന് കേട്ടിട്ടില്ലേ.. അതെന്നെ.. ഒന്ന് അഡ്ജസ്റ്റ് ചെയ്യണേ.. സ്നേഹത്തോടെ.. നിങ്ങളുടെ സ്വന്തം jif